ลอมบอก (Lombok) เป็นเกาะเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากเกาะบาหลีมากนัก เดินทางโดยเครื่องบินจากสนามบินเดนปาซาร์ (Depasar) ราว 20 นาทีเท่านั้น เกาะลอมบอก ยังไม่เป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวมากนัก ทำให้ธรรมชาติบนเกาะยังคงมีความสมบูรณ์ และวิถีชีวิตยังคงความเป็นพื้นเมืองอยู่มากเมื่อเทียบกับบาหลี ทางตอนใต้ของเกาะซึ่งห่างจากเมืองคูตา (Kuta) ไม่มากนัก มีหมู่บ้านของชาวอิสลามพื้นเมืองเรียกว่าชาวซาสัก (Sasak) อาศัยอยู่จำนวนหนึ่ง หมู่บ้านนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญแหล่งหนึ่งบนเกาะลอมบอก ระหว่างการเดินชมหมู่บ้าน เราจะเห็นบ้านพื้นเมืองที่สร้างจากดินเหนียวและมุงหลังคาด้วยหญ้าช้างตากแห้ง ไกด์อาสาของเราบอกว่าจะต้องมีการเปลี่ยนหลังคากันทุกปีเพราะหญ้าจะผุ บางบ้านก็หันมาใช้ซีเมนต์เทพื้นแทนดินเหนียวแล้ว

ระหว่างทางที่เดินเที่ยว มีผู้สูงอายุจำนวนมากนั่งทอผ้าอยู่ หญิงชาวซาสักทอผ้าใช้เองตั้งแต่สมัยโบราณ จนผ้าทอได้กลายเป็นผลิตภัณฑ์ขึ้นชื่อของหมู่บ้านนี้ เรามาสะดุดตาคุณยายท่านหนึ่งที่ยื่นผ้าออกมาเสนอขายให้เรา ทราบจากไกด์ว่าคุณยายทวดท่านนี้มีชื่อว่าอินัก เมเลน (Inak Melen) คุณทวดอินัก อายุ 100 ปีแล้ว คุณทวดอยู่คนเดียว ไม่มีลูกและสามีก็เสียชีวิตไปแล้ว ถามไกด์ในหมู่บ้านมีคนอายุร้อยปีอีกหรือไม่ ไกด์บอกว่ามีอีกคนหนึ่งอายุ 105 ปี แต่เนื่องจากต้องรีบขึ้นเครื่องบินกลับไปเกาะบาหลี จึงไม่มีเวลาเดินไปเยี่ยมผู้สูงอายุ 105 ปีอีกท่าน แต่อย่างน้อยเราก็ยังโชคดี ที่ได้มีโอกาสเจอคนร้อยปีแห่งเกาะลอมบอก หากได้กลับไปคราวหน้าจะต้องไปเยี่ยมให้ได้